Surfani community Hannah & Rich

Surfana introduceert ‘Surfani Community’, waarin we kennismaken met de bijzondere karakters achter Surfana Collective. Onze schrijvers gaan aan tafel voor een goed gesprek met de crew. Surfani’s worden uitgedaagd om te vertellen over de gedurfde maar mooie keuzes die je maakt als je kiest voor ’the good life’.

In dit allereerste gesprek ging schrijfster Marijn in gesprek over de hoogte- en dieptepunten van Surfani’s Hannah en Rich. De door zon en zee gebleekte haren – alsof ze net uit een zeezout spray campagne komen lopen – verraadt de grote passie van de twee: het surfen. Het jonge koppel ontmoette elkaar drie jaar geleden bij Surfana en sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Drie jaar later ontmoet Marijn ze in Ericeira, om te kletsen over de #vanlife, remote jobs en het leven in Portugal.
door: Marijn Brull 

V: Jullie hebben elkaar ontmoet op het Surfana surfcamp. Rich, jij besloot om van Engeland naar Nederland te vliegen om voor Surfana te werken. Wat heeft je doen besluiten om dat te doen?

Rich: Ik kende Surfana totaal niet, om eerlijk te zijn. Ik heb zo’n drie jaar geleden mijn surf instructeurs licentie gehaald. Destijds woonde ik op een woonboot in Londen. Eigenlijk dacht ik de hele dag aan surfen. Ik stuurde sollicitatiebrieven naar surfscholen in heel Europa, Surfana was de eerste die antwoordde. Ik was nog nieuw in de surf wereld en mijn doel was om een plek te vinden met makkelijke condities om les te geven. Nederland leek een goede plek. Dat bleek zo te zijn en de rest is geschiedenis. 

 

V: En jij, Hannah?

Hannah: Ik ben vanzelf in deze wereld gerold. Als klein meisje bracht ik al mijn tijd door bij Surfana, dus het was geen verrassing dat ik daar uiteindelijk een baan kreeg. Toen ontmoette ik Rich.

 

V: Na dit geweldige seizoen bij Surfana, dat we ons allemaal nog goed herinneren, hebben jullie samen een busje gekocht om langs de Europese kustlijn te reizen. Waarom besloten jullie in een busje te gaan wonen in plaats van een meer ‘normale’ levensstijl?

Rich: In die tijd hadden we een mindset waarin we gewoon zoveel mogelijk plekken wilden ontdekken. We hadden geen bestemming voor ogen, maar gelukkig konden we in de campervan gemakkelijk de kustlijn van Europa verkennen. Klein wonen was geen probleem: bij Surfana woonden we samen in een tentje. 

Hannah: Het was zeker een risico, zo samen op pad. We hadden nog geen idee hoe het leven er na dat seizoen uit zou zien. We waren pas net samen en wilden geen grote verplichtingen aangaan. We hadden wat gespaard en besloten er gewoon voor te gaan. 

Rich: Het was een mooie droom die we wilden najagen. Mijn oorspronkelijke plan was eigenlijk om op een vouwfiets langs de kust van Californië te fietsen. Wind in de haren en gaan. Helaas was Hannah geen fan van dit idee haha.

 

V: We weten allemaal wat er voor nodig is om een dromerige, reizende levensstijl te verwezenlijken: geld. Was het moeilijk voor jullie om onderweg te werken en een leven op te bouwen dat financieel stabiel was? #vanlife staat hier niet bepaald bekend om. 

Rich: Toen we in die bus gingen wonen, hadden we geen inkomen. We leefden met een heel krap budget van 10 euro per dag. Soms staarden we naar de croissants in de bakkersafdeling die we niet konden kopen haha. We hebben veel tijd besteed aan het uitbreiden van ons netwerk toen we besloten in de Algarve te blijven. Zo lukte het ons om een baan als surf instructeur te vinden. De winters overleefden we met het geld dat we tijdens het seizoen hadden verdiend. 

Hannah: Op een bepaald moment waren we het zat om zo te leven. Hard werken, al ons geld verkwisten en weer een nieuwe baan zoeken. Daarnaast was daar de pandemie, die ons confronteerde met het onstabiele aspect van de surf lifestyle. Er waren geen surflessen, waardoor we niet meer konden werken als surf instructeurs. Onze spaarpotten waren leeg vanwege een reis naar Indonesië. Het moest anders. De oplossing voor ons was – met vele anderen tijdens de corona tijd – het aannemen van remote jobs. Gezekerd door stabiliteit en gezegend met een goed salaris, voelen we ons nu vrij en op ons gemak met ons leven in Portugal. 

Rich: Het leven in een bus werd na een tijdje vermoeiend. Vergeet niet dat het fysiek en emotioneel uitputtend is om je hele leven in een paar dozen te proppen en steeds naar een andere plek te verhuizen.

 

V: Momenteel is er veel commotie over toerisme in busjes, vooral in de Algarve, Portugal. Er is een tendens om mensen die in busjes wonen te zien als toeristen die zich alleen maar vastklampen aan een dromerige visie op het reisleven. Deze mensen zouden helemaal niet bijdragen aan de lokale community. Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?

Hannah: Toen we begonnen met reizen in Portugal, voelden we die tendens absoluut niet. Later werden we pas geconfronteerd met manieren waarop toeristen soms geen respect lijken te hebben voor de natuur en de mensen zelf. Een voorbeeld is dat ze gaan kamperen op plekken waar het niet mag en alleen maar hun boodschappen halen bij de grote, internationale supermarktketens. Natuurlijk zijn wij ons ook bewust van wie we zijn, en het feit dat we niet volledig konden bijdragen als toeristen. We hadden geen surflessen of hostels nodig om in te verblijven. Wel probeerden we al onze producten lokaal te kopen.

Rich: Toen we eenmaal in de Algarve gingen wonen, merkten we ook de keerzijde van de medaille. Op dit moment is de hoeveelheid aan mensen die in busjes wonen uit de hand gelopen en dat was te zien toen we daar woonden. Portugal heeft niet de juiste infrastructuur om deze grote hoeveelheid campers op te vangen.

 

“Toen we in die bus gingen wonen, hadden we geen inkomen. We leefden met een heel krap budget van 10 euro per dag.”

 

V: Jullie hebben onderweg op meerdere plaatsen gewoond, maar jullie zijn in Portugal blijven hangen. Voelden jullie je daar meteen thuis?

Rich: Het kost tijd om uit te vinden waarom een plek als thuis voelt, maar er zijn echt heel veel redenen waarom we van Portugal houden. We wilden ergens wonen met een prominente surfcultuur, een goed klimaat, aardige mensen en niet te ver weg van onze families. Van alle plekken waar we hebben gewoond was Portugal het land dat het meest aansloot bij onze wensen. Hoe langer we bleven, hoe meer we verliefd werden op het land. 

Hannah: Het was een belangrijk teken voor ons dat we heimwee begonnen te krijgen als we niet in Portugal waren. We zijn onlangs naar Ericeira verhuisd omdat we na de Algarve behoefte hadden aan een nieuwe omgeving. De Algarve is prachtig en de levensstijl is erg relaxed, het is bijna alsof je een paar decennia terug in de tijd gaat. In het begin was dat allemaal heel romantisch, maar na een tijdje ging het vervelen.

Rich: Ericeira is perfect voor het soort leven dat we leiden. Er heerst een ondernemersgeest met veel co-werkplekken en jonge mensen die gave projecten doen. Ik moet zeggen dat we nog steeds openstaan voor mooiere plekken om te wonen. Vooral met minder drukke line-ups.

 

V: Wat was het moeilijkste aan het vinden van jullie weg in een ander land?

Hannah: Na een tijdje in Portugal te hebben gewoond, begonnen we zeker een kloof op te merken tussen de lokale bevolking en de expats. Het was moeilijk om te integreren met de lokale bevolking. Het voelt alsof je nooit volledig deel kunt uitmaken van deze groepen, zelfs niet toen we les gaven en dus echt onderdeel waren van de surfscene. De meeste van onze vrienden hier hebben verschillende nationaliteiten. 

Rich: Portugal heeft een trotse cultuur. Als je het vergelijkt met mijn ervaring met integreren in Nederland, was het daar een miljard keer makkelijker voor me. In Portugal moet je meer je tijd nemen. Ze zijn zo gewend aan mensen die komen en gaan. Je moet bijna door een proces heen om te bewijzen dat je blijft. 

 

“Van alle plekken waar we hebben gewoond was Portugal het land dat het meest aansloot bij onze wensen. Hoe langer we bleven, hoe meer we verliefd werden op het land.”

 

V: Is er een advies dat jullie zouden geven aan mensen die dezelfde droom als jullie willen najagen? In alle eerlijkheid, wat zijn de voor- en nadelen?

Hannah: Fixeer je niet op één plek, maar reis zoveel mogelijk rond voordat je uitzoekt waar je wilt vestigen. Wees respectvol waar je ook gaat.  Als je met een busje reist, verblijf dan op de plaatsen waar dat is toegestaan. Zo houdt je de lokale bevolking te vriend. Mijn laatste advies is heel belangrijk: koop een busje waar je rechtop in kunt staan, dat is gewoon veel comfortabeler.

Rich: Wees niet bang om jezelf kwetsbaar op te stellen en kennis te maken met mensen. Zet je over je verlegenheid heen. Ga naar plekken waar ook de lokale bevolking komt, leer zo snel mogelijk de taal en wees vriendelijk tegen iedereen. Probeer geen ‘local’ te zijn, maar geniet van het toerist zijn. Mijn laatste advies zou zijn om je belasting te betalen en als je gaat surfen respecteer dan de locals want dat is beter voor je autobanden haha.